I.M. Marek Skarzinski
Dinsdag 4 februari 2003, 12 uur, begraafplaats St. Barbara
Dichter van dienst: Neeltje Maria Min
Verslag: na te lezen in F. Starik ‘De eenzame uitvaart’ (Nieuw Amsterdam, 2005)
Voor Marek Skarzinski
Wat ik probeerde was je te omgeven met
huiselijk leven: een tafel, een stoel,
een broer en een moeder.
Maar voor ik had ingericht floepte
het licht uit, sloegen de deuren dicht,
werd je gewist.
Iets anders dan:
Wat ik verzon was een tuin. Borders met
planten bedekt, gladde gazons, een fontein.
Ik hoopte dat jij er zou zijn.
Het werd een stuk grond langs het spoor.
Een haveloos hek door, daar stond je.
Het zaad verrot in de voren,
de erwten en bonen dor.
Je wuifde me weg en vertrok.
Iets anders dan:
Liefst iets zachts. Een passende jas van
duffel of tweed of de huid van een dier.
Maar de schaar schoot uit in de stof
en de naald kreeg geen vat op de vacht.
Je lachte me uit en verdween.
Nu nam ik een stad: Amsterdam.
Daar kwam je in zicht. Je begaf je,
alsof je een opdracht had die je
terug wilde geven, in telkens een
andere richting.
Er stond in het draaiboek vermeld
het eindpunt zal zijn Keizersgracht.
Ik heb je erheen geschreven.
Marek Skarzinski, rust zacht.