*
De naald steekt
Een zeeduivel spreekt
Je vond je vader
in je eigen ader
Tuimelkruid van binnensteden
Schuimvlok zonder strand
Steeds minder
spoelde in je aan
Talm nu maar
Hier
heb je nog wat
inkt als opiaat
Joris van Casteren.
3 gedachten aan “Eenzame uitvaart #288, gedicht”
Reacties zijn gesloten.
Dank Joris voor je toepasselijk gedicht en je verslag van overledenen met hun (weer) tragische geschiedenis…
Sterkte met jullie eenzame uitvaarten.
Hans ten Houten
Leeuwarden.
Door merg en been.
Prachtig gedicht en prachtig dit leven herdacht en even opnieuw beleefd.
Je bent goed Joris!
Dag Heer van Casteren,
De laatste twee uitvaarten en dan de condensatie in dit gedicht. Strak verwoord. Huiveringwekkend en hartverwarmend. Hard en zacht. Licht én donker.
Maar bovenal vol mededogen voor het mens zijn. Met aandacht geschreven waarin de tijd doorklinkt. Liefdevol dus.
En daarom ook troostrijk.
Jeroen kooi