Bomaanslag Bologna, 2 augustus 1980
Wanneer ik pech heb zie ik toch de zon,
want bijna stond ik op een dodenlijst
die zomer, naar Italië gereisd
om bij te komen met kutzwager Ton.
Nog één dag rekken bleek te duur geprijsd:
slechts koffie in Bologna, op ’t station.
Hoewel ik dacht dat nóg wel eentje kon,
zei Ton: ‘Ik rijd nu weg.’ Dat bleek het wijst.
Te Beekbergen deed ons het nieuws verbazen:
Centraal Station Bologna opgeblazen!
We waren tien minuten eerder weg.
Op de plaquette worden niet voor eeuwen
herdacht: Saskia Dolk, Jan Kal, Ton Scheeuwe.
Verdikkeme, ik heb ook altijd pech.
Jan Kal.