Vrienden
Het moet een jaar of twee geleden zijn.
U was een dag niet in ’t café geweest,
als in een smartlap bleef uw barkruk leeg.
Er werd gebeld en u kreeg veel bezoek:
de brandweer aan de deur, en de politie,
terwijl u, ziek, alleen maar zat te lezen.
Er woonde nog familie in het zuiden,
een neef of nicht kwam ooit nog bij u langs,
het moet een jaar of tien geleden zijn.
Als in een smartlap was u ook gescheiden
en lag u in het ziekenhuis, eenzaam,
verlangend naar de vrienden in uw boeken,
die elke dag het volle leven waren.
Ik weet niet wat u weggedronken hebt
of welk bestaan u lezend wilde smoren.
Vaststaat: er woonden vrienden in uw huis,
honderd, duizend, het was er al die jaren
onopgemerkt een drukte van belang.
Jos Versteegen.