Naar de sterren kijken
Dichterbij gekomen nu hij vertrokken is, dichterbij
dan toen hij kadastraal bestond, als ingegraven in
de formulieren, in eigen naam heel eigendommelijk.
Geen warme vriend, maar in gescheidenheid
van ons allemaal ook een, en net zo mens.
Veertig jaar rotsvast in zekere straat gewoond
op nummer XX boven, géén nadere locatie
hier. Liever geen bezoek gehad dan orde, orde,
regelmaat. Verder geen beperking of geheimen
dan zijn zelf bepaalde niets. De medemens gaat
immers maar gekleed in leugens van bedrukt
textiel. Af te leggen, je naakt naar waarheid laten
schouwen, in schamelheid gehuld, je eigen huid
en haar bewonen, en anderen zien als turen
naar de sterren, van heel veraf. Zo zijn wij hem
aan ’t graf nabij zoals hij het heeft gewild:
verwijderd van wie nooit vermocht bij ons te zijn.
Atte Jongstra