Eenzame uitvaart nummer 205
I.M. H. van D.
Begraafplaats St. Barbara, donderdag 12 mei 2016, 9.30 uur
Dichter van dienst: Marieke Rijneveld
*
Een kwartet van eenzaamheid
Hersenvlies is als krimpfolie waar met een vork luchtgaatjes in geprikt werden
waardoor je neerviel die maandag in andermans loods, ik spande op dat
moment folie over de rug van een cake, wilde weten of je met je gezicht naar
de grond of naar de sterren, ging op een keukentrapje staan en liet de cake
die ik tussen mijn ovenwanten klemde, vallen: op de rug geëindigd nam ik me
voor je te herdenken, zocht wat mensen bij elkaar, legde de kaarten klaar en
zag wie er allemaal op jou leken, een kwartet van eenzaamheid. Even later
schroefde ik een blik met mandarijntjes op siroop open, hield een partje
tussen mijn vingers vast, ze waren ontveld en net als jij van hun huis ontdaan,
je had nog geprobeerd om een uitkering te krijgen maar was niet netjes gebleven
toen je voor de derde keer het wachtmuziekje te horen kreeg, iets met piano en
viool maar je ongeduld walste er als een fanfare doorheen zonder ritme te kunnen
houden, ik snap dat wel van het wachtmuziekje en van het kwartet Katachtige
hoe graag je dat compleet wilde en je alleen de leeuw nog moest, en hoe je ook
jezelf langer houdbaar probeerde te maken door jezelf op sterk water te zetten,
de fles binnen handbereik net als de scherven, de maffia van het verstand die
gewoonlijk onder een laagje potgrond verborgen lag kon bij jou ineens fel tot
bloei komen. Ik zag je nog eenmaal voor me in de loods terwijl je het leven uit je
voelde drukken, zoals ik de slagroomspuit met mascarpone vulde en uitkneep
boven de rug van de cake tot hij leeg en slap in mijn handen lag.
*
(Verslagen van eenzame uitvaarten worden in opdracht van Stichting De Eenzame Uitvaart geschreven en vallen buiten de verantwoordelijk- en aansprakelijkheid van de aangesloten gemeenten) GA VERDER NAAR VERSLAG