Eenzame uitvaart nummer 165
I.M. A. B. M. H.
Donderdag 4 juli 2013, 10 uur, begraafplaats St. Barbara.
Dichter van dienst: Krijn Peter Hesselink
Van Bokhoven belt. Een Marokkaanse meneer, het betreft een lijkvinding. De politie heeft hem op 9 juni in zijn woning in Amsterdam West aangetroffen. Op 17 juni kreeg de Dienst de melding door. Via het bevolkingsregister is zijn naam achterhaald, alsmede zijn geboortedatum en plaats: 00-00-1940, geen verdere familie bekend, overal staat nul ingevuld. Geboorteplaats: Ait Taleb Ali, althans volgens opgave van Van Bokhoven, google maps herkent deze plaats niet.
Meneer H. heeft ongeveer vier maanden dood in zijn woning gelegen. Twee weken geleden is zijn huis – wegens ernstige stankoverlast – al ontruimd, daarbij zijn alle bezittingen verloren gegaan, ook zijn post, wat voor de Dienst dan weer jammer is. Via Arrahil uitvaartverzorging is gepoogd te achterhalen of hij verzekerd was voor transport naar zijn land van herkomst, wat – alweer volgens opgave van de Dienst – bij moslims voor 99% het geval is, maar bij hem dus niet. Wel werd er op een bankrekening een tegoed van ongeveer 5.000 euro aangetroffen, niet voldoende voor repatriëring.
Door Arrahil is er bij diverse moskeeën in Amsterdam navraag naar hem gedaan, er zijn foto’s opgehangen, dit leverde niets op. Ook via het consulaat werd er geen familie gevonden. ‘Dus moet er toch eens begraven gaan worden, één steek diep, donderdagochtend,’ besluit Van Bokhoven.
‘Wat doen we met de muziek?’ vraag ik. Bij eerdere Islamitische uitvaarten werd het draaien van muziek als ongepast ervaren. ‘Neutraal,’ vindt van Bokhoven. We weten niet of meneer een moslim was. We hoeven dus ook het graf niet zelf helemaal en onmiddellijk dicht te scheppen. Ik bel Krijn Peter Hesselink. Die heeft wel toepasselijke muziek in zijn kast staan. Hij zal wat meebrengen.
Woensdagmiddag. Van Bokhoven belt dat de familie zich toch heeft gemeld. Meneer H. gaat op het laatste nippertje terug naar Marokko om daar begraven te worden. Ik stel Krijn Peter op de hoogte. Hij stuurt me het gedicht dat hij de volgende ochtend dus niet hoeft voor te lezen.
De kunst van het loslaten
Ter nagedachtenis aan A. B. M. H.
Negenennegentig procent van de moslims
betaalt hun leven lang een premie
om eenmaal dood teruggebracht te worden
naar het land van herkomst, zo weet de gemeente
negenennegentig procent van de moslims
jij nietde cellen in je lichaam worden regelmatig vervangen
zo weet de wetenschap, na een jaar of tien
is er niets meer van je over, je plaats wordt ingenomen
door iemand met een identieke lach
een identieke vingerafdruk
en identieke herinneringen aan
een geboorteplaats, op Google Maps onvindbaarniemand weet hoe lang je Marokko
al achter je gelaten hebt, je bent er
ter wereld gekomen op de nulde dag
van de nulde maand, je hebt je er
in slaap laten sussen door de zangerige tonen
van een taal waarin ik je niet toespreken kan
je bent er weggegaan, geen korreltje stof
uit Rifgebergte of Middellandse Zeekust
dwaalt nog door je aderen, je bentvoorgoed opnieuw begonnen
leg je hier te rusten
als de wind het wil
waai je op een goede dag
naar zee
Krijn Peter Hesselink
voor verslag: F. Starik
+