WISH YOU WERE HERE
Je telt weer mee, in de zang schuilt het gevaar, de dagen korten.
Tot je verdween. Een stevig ontbijt met twee gebakken eieren en
spek
en toast, een stukje tomaat, dit uitzicht op een parkeerplaats:
vanaf hier moet je het alleen doen vrezen we, je bent niet langer
van de wereld in dit daglicht. In het oog van een orkaan – je kent
die foto’s wel, alles in één grootse afwachting, voordat de hel
losbarst.
Nu word je slapend rijk, nu mocht je terug. Afgeluisterd,
toegefluisterd,
door de modder naar het veldje waar je twee keer scoorde
en dan is het feest en iedereen was blij en alles mag en niets hoeft,
geen wijsheid die je kraakt. De serveerster vraagt of je nog koffie wilt,
we naderen oorlogsgebied. Tuurt je moeder in de verte waar je blijft,
wanneer je thuiskomt zwaait er wat. Je bent aan niets ontsnapt,
er is contact geweest, als je straks de straat opgaat versteent dit hart.
Vandaag was je de eerste mens die zag de zon opkomen.
Alfred Schaffer
Dit gedicht schreef Dichter van dienst Alfred Schaffer voor Dhr. D.D.I.U.
De datum van deze uitvaart kunnen we op verzoek achterhalen.
Het verslag van deze uitvaart kunt u teruglezen in het boek Een steek diep
van F. Starik, Uitgeverij Nieuwe Amsterdam 2011.