Eenzame uitvaart #33, gedicht

I.M. H.S.L.

Donderdag 9 december 2004, 10:00 uur, begraafplaats St. barbara

Dichter van dienst: F. Starik

 

Immer voorwaarts, strompelend

Niets is bestendig. Liefde zal van geen betekenis meer zijn.

Als we iets konden bezitten we namen het mee in de grondige

aarde.

Als we iets konden geloven, ik sprak een gebed: niets is

bestendig.

Niets is van waarde. Liefde gaat mee in het graf.

 

Per ongeluk leven we iedere avond alsof het de laatste

avond was en de volgende morgen. We zeggen een naam.

We geven het mee. Al wat je bezat, het past in een tas.

 

Ik zou je bewaren met een zware steen erop.

Ik zou de steen nog jaren laten zeggen wie je was

niet wie je was maar de voorbijganger schenken

een naam, voor het kind dat de vader was van de man

voor de jongen waaruit de man zou groeien waarin

de vuilnisbloem van de bejaarde al bloeide

 

die de vader is van het lijk waarvoor we staan

mompelend van liefde geen betekenis, geen steen,

geen datum, geen naam.

 

Het verslag van deze uitvaart kunt u vinden in F. Starik, De eenzame uitvaart – Hoe dichters eenzame doden op hun laatste tocht vergezellen, uitg. Nieuw Amsterdam, Amsterdam (2005). Dit is het eerste deel van een trilogie. Overige delen zijn: Een steek diep (2011) en Dichter van dienst (2019), verschenen bij dezelfde uitgeverij.