Stille uitvaart
Was u eenzaam, of had u lief de rust? Het mooie
uitzicht, het fijne antiek, de spulletjes dierbaar,
en foto’s van doden die nu vergeten gaan worden,
mee met u wegvloeiend in de regen van de tijd.
De teddybeer, de lappenpop, het keteltje – er is veel,
heel veel dat reliek wordt in de loop van leven:
van al de levens die bijeen zich hielden in
dit ene, dit van u. En, in tot voor kort (nog maar
vijftien jaar geleden) dat van de moeder
met wie u deelde ’n heden bijna ’n halve eeuw
lang, op tienhoog samen omringd door almaar meer
’toen’: de trouwe hond die nog een beeldje is
van klei, de tegeltjes met spreuken, het kristal.
De buren kenden u als lief en dan soms bits en
boos. Zoals ik zelf ook uit mijn slof vaak schiet,
tot nijdas word ineens. Als dat het ergste was …
dan komen u en ik elkaar straks tegen in de hel,
gezellig, dan bespreken we de vraag: leven –
is het vol als uw kamers of leeg als de lucht?
Anneke Brassinga